GEO-KART
GEO-KART
© Copyright 2013 GEO-KART
MAPY SYTUACYJNO-WYSOKOŚCIOWE
DO CELÓW PROJEKTOWYCH
Projekt zagospodarowania działki lub terenu każdorazowo sporządzany jest na aktualnej mapie sytuacyjno wysokościowej zwanej mapą do celów projektowych. Przygotowywana jest ona przez geodetę na podstawie pomiarów wykonanych w terenie oraz materiałów otrzymanych z Państwowego Zasobu Geodezyjno-Kartograficznego. Wykonane czynności mają na celu przedstawienie aktualnych informacji o terenie na którym ma być prowadzona inwestycja wraz z obszarem otaczającym w pasie co najmniej 30m. Skala mapy do celów projektowych uzależniona jest od rodzaju i wielkości zamierzenia budowlanego, przy czym dla działek budowlanych nie powinna być mniejsza niż 1:500. Prawidłowość wykonania mapy zostaje potwierdzona przez właściwy miejscowo Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej oraz zatwierdzona przez Prezydenta Miasta lub Starostę.
Mapy do celów projektowych mogą być wykonane w postaci analogowej lub cyfrowej. Jest to uzależnione od sposobu prowadzenia mapy zasadniczej przez ODGiK oraz przeznaczenia zamawianej przez inwestora mapy.
Mapa numeryczna powstaje w wyniku zgromadzenia w jednym systemie danych pozyskanych z: pomiarów terenowych, importu danych z innych systemów przetwarzania informacji, digitalizacji map analogowych, skanowania, kalibracji i wektoryzowania map analogowych, wykorzystania innych materiałów archiwalnych (szkice, zarysy, wykazy itd.) Przewagą mapy numerycznej nad analogową jest możliwość wyróżniania oraz wyselekcjonowania istotnych informacji o terenie poprzez filtrowanie danych określonych na warstwach tematycznych. Działania wykonywane na numerycznej mapie odbywające się przy użyciu narzędzi CAD pozwalają na dowolną edycję danych cyfrowych w zależności od potrzeb oraz wykonywanie obliczeń długości, powierzchni itp.
Mapy do celów projektowych mogą być wykonane w postaci analogowej lub cyfrowej. Jest to uzależnione od sposobu prowadzenia mapy zasadniczej przez ODGiK oraz przeznaczenia zamawianej przez inwestora mapy.
Mapa numeryczna powstaje w wyniku zgromadzenia w jednym systemie danych pozyskanych z: pomiarów terenowych, importu danych z innych systemów przetwarzania informacji, digitalizacji map analogowych, skanowania, kalibracji i wektoryzowania map analogowych, wykorzystania innych materiałów archiwalnych (szkice, zarysy, wykazy itd.) Przewagą mapy numerycznej nad analogową jest możliwość wyróżniania oraz wyselekcjonowania istotnych informacji o terenie poprzez filtrowanie danych określonych na warstwach tematycznych. Działania wykonywane na numerycznej mapie odbywające się przy użyciu narzędzi CAD pozwalają na dowolną edycję danych cyfrowych w zależności od potrzeb oraz wykonywanie obliczeń długości, powierzchni itp.
INWENTARYZACJA URZĄDZEŃ
Geodezyjna inwentaryzacja urządzeń podziemnych polega na stosowaniu techniki pomiarów geodezyjnych w celu określenia położenia przewodów i uwidocznienia ich na mapach oraz sporządzeniu dokumentów dla inwestorów.
Pomiary inwentaryzacyjne wykonywane są przez wyspecjalizowane jednostki wykonawstwa geodezyjnego.
By uprawniony geodeta mógł wykonać inwentaryzacji, niezbędna jest specjalistyczna identyfikacja urządzeń podziemnych. Podstawowa klasyfikacja urządzeń podziemnych jest następująca:
- armatura naziemna (szczegóły I klasy)
- przewody podziemne (szczegóły II klasy)
- armaturę podziemna
Wyróżnić można trzy główne metody wykonania inwentaryzacji geodezyjnej:
1. Metoda bezpośrednia ( podstawowa) - bezpośrednia inwentaryzacja przewodów na wykopie
2. Metoda pośrednia - inwentaryzacja przewodu zakrytego, gdzie posługujemy się lokalizatorami bądź wykrywaczami, którymi ustalamy miejsce położenia przewodów. Wykrywają one przewody przewodzące prąd. Na mapie oznaczane literą A.
3. Metoda branżowa - dane czerpiemy z materiałów branżowych (litera B na mapie).
Wykrywanie przewodów może się odbywać dwoma metodami, a mianowicie metodą indukcyjną oraz metodą galwaniczną.
W pomiarach metodą indukcyjną wykorzystywany jest lokalizator, który składa się z odbiornika i nadajnika. Wytwarza zmienne pole magnetyczne, które wzbudza w przewodach zmienne pole elektryczne ( metoda indukcji). Wykrywamy tylko przewody przewodzące prąd. Odległość na jaką możemy odejść od nadajnika z anteną to około 50 m. Dokładność lokalizatora jest określona na około 10 cm. Możliwe jest także określenie głębokości na jakiej ułożony jest przewód. Przy lokalizacji zaczynamy od przewodów najłatwiej wykrywalnych tj. w kolejności:
- Telekomunikacja
- Energetyka
- Ciepło
- Gaz
- Wodociągi i kanalizacja
Pomiar geodezyjny należy zacząć od odbiornika i zbliżać się do miejsca zasilania. Jeżeli przewody są wykonane z tworzyw sztucznych to układany jest drut przewodzący prąd i na podstawie jego obecności określa się położenie interesującego nas przewodu.
Metoda galwaniczna polega na tym, że bezpośrednio do armatury podłączamy nadajnik i uziemiamy go. Głos wycisza się tam gdzie jest największa indukcja.
Pomiary inwentaryzacyjne wykonywane są przez wyspecjalizowane jednostki wykonawstwa geodezyjnego.
By uprawniony geodeta mógł wykonać inwentaryzacji, niezbędna jest specjalistyczna identyfikacja urządzeń podziemnych. Podstawowa klasyfikacja urządzeń podziemnych jest następująca:
- armatura naziemna (szczegóły I klasy)
- przewody podziemne (szczegóły II klasy)
- armaturę podziemna
Wyróżnić można trzy główne metody wykonania inwentaryzacji geodezyjnej:
1. Metoda bezpośrednia ( podstawowa) - bezpośrednia inwentaryzacja przewodów na wykopie
2. Metoda pośrednia - inwentaryzacja przewodu zakrytego, gdzie posługujemy się lokalizatorami bądź wykrywaczami, którymi ustalamy miejsce położenia przewodów. Wykrywają one przewody przewodzące prąd. Na mapie oznaczane literą A.
3. Metoda branżowa - dane czerpiemy z materiałów branżowych (litera B na mapie).
Wykrywanie przewodów może się odbywać dwoma metodami, a mianowicie metodą indukcyjną oraz metodą galwaniczną.
W pomiarach metodą indukcyjną wykorzystywany jest lokalizator, który składa się z odbiornika i nadajnika. Wytwarza zmienne pole magnetyczne, które wzbudza w przewodach zmienne pole elektryczne ( metoda indukcji). Wykrywamy tylko przewody przewodzące prąd. Odległość na jaką możemy odejść od nadajnika z anteną to około 50 m. Dokładność lokalizatora jest określona na około 10 cm. Możliwe jest także określenie głębokości na jakiej ułożony jest przewód. Przy lokalizacji zaczynamy od przewodów najłatwiej wykrywalnych tj. w kolejności:
- Telekomunikacja
- Energetyka
- Ciepło
- Gaz
- Wodociągi i kanalizacja
Pomiar geodezyjny należy zacząć od odbiornika i zbliżać się do miejsca zasilania. Jeżeli przewody są wykonane z tworzyw sztucznych to układany jest drut przewodzący prąd i na podstawie jego obecności określa się położenie interesującego nas przewodu.
Metoda galwaniczna polega na tym, że bezpośrednio do armatury podłączamy nadajnik i uziemiamy go. Głos wycisza się tam gdzie jest największa indukcja.